Baladiña do salouco confidente

Abstract

Leve salouco meu, amigo e confidente, que dás ao vento libre un anaco da miña propia intimidade, fírgoa de luz tan só como a pinga de auga transparente orballando a rosa temblorosa. Salouco que foxes, que te vas, que te alonxas de min con vontade de ser pequena bolboreta e habitar brevemente o azul para morrer logo. Salouco que non ollo e que contemplo coa cor da melancolía, recendendo a pera urraca, pavía de pel morna e carne branca, mol e tentadora. Salouco meu: anuncio verdadeiro do escusado lume que son eu: na túa paixón contida pode estar a forza que move o universo.